نمازجمعه خامنه ای به روایت سعدی

در سریال طنز موفق » شب های برره » به کارگردانی » مهران مدیری » ، شخصیتی به نام » نظام دوبرره » وجود داشت . البته در نیمه سریال ، نام » نظام » حذف شد ، اما در همان قسمت های اولیه ، آنانی که باید ، دریافتند که این شخصیت را بایستی کنایه از چه و که بدانند .

» نظام دوبرره »  نماد جهل ، خشونت و ناکارآمدی جامعه خیالی » برره » بود . او به گرد نخود اعتیاد داشت و دچار توهم های گاهو بیگاه می شد . ناتوانی هایش را به توطئه های دیگران نسبت می داد و برای رفتار ناپسند خود همواره در پی توجیه بود . به جای آن که از نیروی عقل خویش بهره ببرد ، به زور متوسل می شد و چون از آن نیز بی بهره بود ، با عربده جویی سعی در ارعاب حریف داشت . به هنگام شکست هم فردی ضعیف و قابل ترحم بود . » نظام دو برره » در حالی از چنین خصایصی برخوردار بود که دیگر اهالی برره ، دست کمی از او نداشتند . تملق و چاپلوسی و توهم در نزد همگان به نسبت های گوناگون دیده می شد . به طوریکه وقتی جوانان برره ای را به » مانور نظامی » بردند ، همگان در نبرد با دشمن فرضی ، لت و پار شدند . حتی به نظر می رسد » برره » ، کنایه ای از بربریت بود . اما در چنین جامعه ای ، » » نظام دوبرره » برجسته می شود . چرا که او نماد است . او نام » نظام » دارد ، چرا که مظهر چهارچوب پذیرفته شده در جامعه برره است . خود او هم سعی دارد ، لااقل خود را نماینده بخشی از جامعه برره بداند .

حال وضعیت کنونی جامعه ایران و سر وکار آن با » نظام دوبرره » ایست که به زور و تحمیل درصدد است تا خود را نماینده کل مردم بداند . تفاوت» ایرانیان » با » برره ای ها » آن است که » نظام دوبرره » آنان ، به جبر می خواهد چنین مقامی را حایز شود . توهم دشمن در ذهن و روان او به اندازه ایست که گویی بدون این واژه ، برای خود حیاتی متصور نیست . هرچند » توهم  توطئه » در ذهن ایرانیان جایگاه محکمی دارد ، اما در حوادث تلخ اخیر ، حضورشان چندان در صحنه ملموس بوده که دیگر نمی توانند ، حضور و اعتراض خود را به دشمن نسبت بدهند . در خیل عظیم ایرانیان معترض ، اگر کسانی هم باشند که این حوادث را به توطئه خارجی نسبت دهند  این ،  جانب حکومتیان است که به ننگ حمایت خارجی آلوده است .   

اما » نظام دوبرره » جمهوری اسلامی ، قصد آن ندارد که صدای مردمان را بشنود و همچنان برطبل خشونت می کوبد . او از یک سو به » تحبیب » مخالفان روی آورده و از سوی دیگر ، آنان را به » سرکوب » ، تهدید می کند . خود را ملاک حق و نماد ایرانیان می داند و چه بدخفته ای که بایستی به او یادآور شد اگر در همگان امکان خطا هست ، چرا  ظن خطا در خود نمی بری ؟

اگر می توان شب مومن خفت و بامداد ، منافق از بستر برخاست ، چرا چنین گمانی در حق خود نمی کنی ؟ مگر نه این است که علی فرمود  » افراد را به حق بسنجید ، نه حق را به افراد » . اما » نظام دوبرره » جمهوری اسلامی ، نه حق و نه حق مردمان را قابل دفاع نمی داند . او فقط » نظام » را قابل دفاع می داند که گویی در خودش خلاصه شده است .

از نگاه او ، » اصالت » با » قدرت » است ، نه با «مردم » . اما وضعیت » نظام دوبرره » جمهوری اسلامی ، از اینها گذشته و به گونه ای شده که یاداور حکایتی از سعدی است :

فردی در حال رفتن به میدان جنگ ،» عربده » می کشید و » تیزی » می داد .

از او پرسیدند : چرا » عربده »  می کشی ؟

پاسخ داد : می خواهم رقیبان را بترسانم .

باز پرسیدند : پس چرا » تیزی « ول می دهی ؟

گفت : چون خود نیز ترسیده ام .